کرم کافه داری

• کرم کافه داری !
•  از نخستین باری که در سال هشتاد و هفت تصمیم گرفتم وبلاگی داشته باشم، با یک حساب سرانگشتی چهار پنج سالی می گذرد . چه تلخ و چه شیرین آخرش این شد که رسانه در هر شکلش جزء واجبات و لازمات است. گاهی این رسانه ها باب میل اند و گاهی هم آنطور که باید بشوند نمی شوند، دست آخر هم قیدش را می زنیم و نخ ایده ی دیگری را دنبال می کنیم .
•  گاهی نیاز پیدا می کنم دغدغه هایم را با دیگران به اشتراک بگذارم ، گاهی هم همه ی درها را می بندم مبادا کسی بداند در مورد چه کسی ، چه چیزی و چه سوژه ای فکر می کنم . نوشتن یک کرم است، کرمی که مغز آدم را می خورد ، نه می شود آن را کشت و نه می شود حبسش کرد باید رهایش کرد و مراقبش بود . این مراقبت هرچه سن و سال آدم بیشتر می شود بیشتر خودش را نشان می دهد. برای قدردانی از آن کرم و  دغدغه های نهان و پنهان تصمیم گرفتم صفحه ی تازه ای داشته باشم برای نوشتن درباره ی هر سوژه ای که در کافه ی تنهایی یقه ام را می گیرد . کافه سوژه مانند نخستین وبلاگم یعنی سی سی یو سینما " چقدر خاطره دارم با سی سی یو" شامل یادداشت هایم بر اتفاقات فرهنگی ، هنری و اجتماعی هرمزگان است .